Video & Esei Kumpulan

VIDEO & ESEI KUMPULAN

Video temubual yang dijalankan untuk melihat tahap kecaknaan mahasiswa

terhadap golongan berkeperluan khas.

Esei Kumpulan

KOD KURSUS

GGGE2153 : TEKNOLOGI PENDIDIKAN

LAPORAN PENULISAN

TAJUK : PENGENALAN KEPADA PENDIDIKAN KHAS

DISEDIAKAN OLEH :

NOR AMINAH BINTI KHALIB (A151418)

NURUL ATIHIRAH BINTI JUHARI (A150970)

HASLIZA BINTI MUSTAPA (A151189)

NURUL FATIHAH KAMALUDDIN (A149590)

DISEDIAKAN UNTUK :

EN. MOHD YUSOFF BIN DAUD

FAKULTI PENDIDIKAN

1.0 PENGENALAN / DEFINISI

Pendidikan khas merupakan program yang dirancang khusus bagi memenuhi keperluan-keperluan individu atau pelajar berkeperluan khas. Guru-guru pendidikan khas ditempatkan di sekolah-sekolah yang mempunyai program khusus pendidikan khas. Gargiulo (2003), menyatakan penggunaan bahan peralatan dan kaedah pengajaran khusus yang direka khas ini adalah bagi memenuhi kanak-kanak aliran pendidikan khas. Menurut Hallahan dan Kauffman (2006), menyatakan keperluan disediakan dalam pelbagai bentuk untuk diberikan kepada kanak-kanak pendidikan khas ini. Pengajaran yang disampaikan ini disediakan dalam tempat-tempat yang kursus seperti bilik darjah, hospital, klinik dan institut yang lain. Mansor (2005), Program Pendidikan Khas di Malaysia merupakan satu usaha yang berterusan bagi menggalakkan perkembangan optima seseorang sebagai seorang yang berkemahiran, berhaluan, berupaya, beriman, berdikari, mampu merancang dan menguruskan  kehidupan serta menyedari potensi diri sebagai seorang individu dan ahli masyarakat yang seimbang dan produktif. Kanak-kanak berkeperluan khas ini turut digelar sebagai kanak-kanak istimewa, kanak-kanak kurang upaya, kanak kanak tidak normal, kanak-kanak.

Sejarah pendidikan di Malaysia boleh dilihat sejak awal tahun 1920-an dalam kalangan sukarelawan yang telah mula membuka sekolah-sekolah untuk murid bermasalah atau kurang upaya penglihatan dan pendengaran. Akta Murid-Murid dan (1961) menyatakan,sekolah khas merupakan sekolah yang menyediakan layanan pendidikan khas untuk murid-murid kurang upaya. Dalam pada itu juga, pada tahun 1996 (Akta Pendidikan ) telah menyediakan kemudahan pendidikan khas, menggubal kurikulum dan pendidikan yang sesuai. Akta pendidikan yang diselaraskan ini bertujuan bagi memperkembangkan pendidikan khas. Dan kini, pendidikan khas kemudian bernaung di bawah Kementerian Pelajaran Malaysia. Antara kemudahan yang disediakan bagi pendidikan khas adalah terdiri daripada beberapa pendidikan yang diselaraskan untuk semua iaitu penubuhan sekolah khas bagi murid bermasalah pendengaran dan murid bermasalah penglihatan. Program Pendidikan Khas Integrasi turut disediakan kepada pelajar bermasalah pembelajaran, bermasalah pendengaran dan bermasalah penglihatan. Program Pendidikan Khas Integrasi ini diwujudkan di sekolah harian biasa rendah, menengah dan sekolah menengah teknik/vokasional yang mana menggunakan pelbagai pendekatan pengajaran dan pembelajaran secara pengasingan dan separa inklusif. Sebagai contohnya : Pendidikan Inklusif, Program Pendidikan Individu, Program Pemilihan dan Program Pengayaan.                                    

Peranan Bahagian Pendidikan Khas yang mana bertanggungjawab terhadap pendidikan khas bagi murid berkeperluan khas menerusi Program Pendidikan Khas. Program Pendidikan Khas bermula melalui penglibatan. Penglibatan kerajaan    

Bahagian Pendidikan Khas merupakan bahagian yang bertanggungjawab terhadap pendidikan bagi murid berkeperluan khas menerusi Program Pendidikan Khas. Program pendidikan untuk murid berkeperluan khas bermula sejak sebelum merdeka bagi murid berkeperluan khas masalah penglihatan dan masalah pendengaran. Penglibatan kerajaan dalam pendidikan murid berkeperluan khas masalah penglihatan bermula dengan penubuhan Sekolah Pendidikan Khas Princess Elizabeth di Johor Bahru di bawah Jabatan Kebajikan Masyarakat pada tahun 1948. Manakala penglibatan kerajaan bagi pendidikan murid bermasalah pendengaran pula bermula dengan pembukaan Sekolah Kanak-kanak Pekak Persekutuan di Pulau Pinang pada tahun 1954. Selepas merdeka, kerajaan telah memperluaskan program pendidikan khas ke sekolah-sekolah biasa melalui Program Pendidikan Khas Integrasi (dahulu dikenali sebagai Program Percantuman).

  Program Pendidikan Khas telah berkembang di bawah kelolaan Kementerian Pelajaran Malaysia semenjak sistem pendidikan kebangsaan diwujudkan pada tahun 1957. Satu unit khas yang dikenali sebagai Unit Pelajaran Khas telah ditubuhkan pada tahun 1964, ditempatkan di Bahagian Sekolah KPM, sehinggalah diganti dengan Jabatan Pendidikan Khas KPM mulai Oktober 1995. Dengan adanya Jabatan ini di peringkat KPM, Jabatan-Jabatan Pendidikan Negeri (sekarang Jabatan Pelajaran Negeri) telah mewujudkan Unit Pendidikan Khas di jabatan masing-masing. Dengan penstrukturan semula KPM, Jabatan Pendidikan Khas kini  dikenali sebagai Bahagian Pendidikan Khas.

2.0 KATEGORI / MASALAH KANAK-KANAK

2.1 MASALAH PEMBELAJARAN

Kanak-kanak bermasalah pembelajaran merupakan kanak-kanak yang telah dikenalpasti sebagai kanak-kanak yang mengalami kecacatan sehingga menyebabkan kanak-kanak ini mengalami kesukaran ketika belajar dan secara keseluruhnya membawa kepada gangguan ketika proses pembelajaran berlangsung. Kategori kanak-kanak bermasalah pembelajaran dikategorikan dari beberapa sudut yang boleh dilihat iaitu kebolehan kognitif, perkembangan tingkah laku serta sosial, penguasaan bahasa dan perkembangan moto halus dan kasar. Antara jenis-jenis kanak-kanak bermasalah pembelajaran adalah Autisme, Disleksia, Celebray Palsy, pintar cerdas dan lain-lain lagi.

2.2 MASALAH PENDENGARAN

Kanak-kanak bermasalah pendengaran didefinisikan berdasarkan kepada kebolehan kanak-kanak tersebut menggunakan deria ketika berkomunikasi atau bertutur dengan individu sekeliling. Dewan Bahasa (1986), menyatakan bahawa individu yang mengalami masalah pendengaran tidak akan mendengar sebarang bunyi bahasa atau bunyi yang lain. Individu yang mengalami kehilangan pendengaran adalah apabila sekirannya berlaku kehilangan pendengaran yang mana individu tidak dapat menterjemahkan isyarat bunyi yang dihantar ke otak (William, 1991). Masalah pendengaran ini boleh dikategorikan kepada dua istilah yang berbeza. Istilah pertama yang digunakan iaitu ‘pekak’ yang membawa maksud kanak-kanak tidak boleh menggunakan pendengaran dengan jelas atau memahami pertuturan yang ingin disampaikan walaupun boleh mendengar bunyi atau menggunakan alat bantu dengar. Brill, Mac Neil& Newman,1986 menyatakan kanak-kanak pekak merupakan kanak-kanak yang mempunyai deria dengar yang tidak mampu berfungsi sama ada sebelum, semasa atau selepas kelahiran. Manakala istilah kedua iaitu kanak-kanak ‘separuh pekak’ yang bermaksud iaitu kanak-kanak yang mempunyai kerosakan pada deria, namun sisa pendengaran masih lagi berfungsi dan kanak-kanak ini mengharapkan bantuan alat pendengaran bagi membolehkan mereka mendengar dengan lebih jelas lagi. Kehilangan pendengaran atau ‘hard of hearing’ pula kanak-kanak yang masih boleh menggunakan pendengaran untuk memahami pertuturan melaui penggunaan alat bantuan pendengaran.

2.3 MASALAH PENGLIHATAN

Masalah penglihatan merujuk kepada masalah yang melibatkan fungsi sebagai deria penglihatan. Masalah penglihatan boleh dikategorikan kepada dua kategori utama iaitu ‘buta’,‘rabun’dan berpenglihatan terhad’. (Asiah 2012). Mereka yang mempunyai masalah penglihatan mempunyai masalah yang mana keadaan amat terhad untuk mereka untuk mendapatkan maklumat untuk tujuan pembelajaran. Penggunaan brailler digunakan bertujuan sebagai media bacaan atau khidmat pembaca untuk mendapatkan maklumat daripada bahan bercetak. Penggunaan bahan bantuan pengajaran perlulah seiring dan sesuai dengan keperluan kanak-kanak penglihatan agar mereka dapat mengoptimakan pembelajaran yang disampaikan serta pencapaian yang terhasil. ( Culatta et al 2006). 

3.0 TINGKAH LAKU/ CIRI KANAK-KANAK

3.1 MASALAH PEMBELAJARAN

Ciri-ciri kanak-kanak-kanak bermasalah pembelajaran dikategorikan melalui beberapa ciri tertentu yang dilihat iaitu dari sudut fizikal, intelek,serta sosial. Ciri fizikal yang dapat dikenalpasti dalam mengkategorikan pelajar berkeperluan khas ini adalah bentuk badan dan koordinasi pelajar yang jauh berbeza berbanding kanak-kanak normal iaitu mempunyai bentuk badan yang lebih kecil berbanding kanak-kanak biasa. Manakala dari sudut intelek yang mana kanak-kanak bermasalah pembelajaran ini mempunyai perkembangan yang agak lembam dalam bidang-bidang tertentu di sekolah. Sebagai contoh, kanak-kanak masalah pembelajaran mempunyai masalah dalam mengingati sesuatu perkara yang mudah yang diajar oleh guru. Mereka memerlukan penerangan yang jelas dan mengambil masa lama untuk mengingat atau memahami dalam bidang pengamatan dan perkonsepan yang berbentuk kreatif. Dan kesediaan dan keupayaan dalam pelajaran pelajar /kanak-kanak berkeperluan khas adalah berbeza berbanding kanak-kanak normal lain. Contoh lain apabila perkembangan yang lewat berlaku apabila sesetengah kanak-kanak apabila pada peringkat umur 8 tahun mereka baru mempelajari apa yang diajar sewaktu mereka berumur 6 tahun. Ciri-ciri dalam mengenali sosial atau kepribadian kanak-kanak berkeperluan khas ini adalah dapat dilihat apabila kanak-kanak berkeperluan khas ini mempunyai tahap tumpuan yang kurang atau lemah berbanding kanak-kanak normal lain. Kanak-kanak berkeperluan akan bertindak aktif dalam mendapatkan apa yang mereka suka dan mereka sering melakukan perkara yang boleh menarik tumpuannya Minat mereka adalah sama dengan kanka-kanak normal lain. Sikap dan tingkah laku yang sering berubah-ubah ini akan menyebabkan pemantuan secara berterusan terhadap kanak-kanak berkeperluan khas ini. Masalah pembelajaran terdiri daripada beberapa kategori iaitu Sindrom Down, Celebray Palsy, Disleksia, Autisme, Hiperaktif dan sebagainya.

3.2 MASALAH PENDENGARAN

Ciri-ciri dan tingkah laku kanak-kanak bermasalah pendengaran ini dapat dilihat daripada beberapa aspek perkembangan. Aspek perkembangan tersebut dilihat dari sudut perkembangan bahasa, perkembangan intelek, perkembangan sosial dan pencapaian akademik. Perkembangan bahasa kanak-kanak bermasalah pendengaran ini yang mana kanak-kanak ini mempelajari sesuatu bahasa melalui proses melihat tindakan yang dilakukan oleh individu sekitar. Perkembangan bahasa yang lemah ini mempengaruhi cara bercakap, teknik, kefahaman dan penulisan walaupun kanak-kanak ini mampu menguasai bahasa isyarat dengan baik. Dari sudut perkembangan intelek pula, kanak-kanak bermasalah pendengaran ini mampu berfikit dan proses kognitif yang berlaku adalah sama seperti individu normal lain. Perkembangan sosial yang dilihat berdasarkan kanak-kanak masalah pendengaran ini yang mana mereka akan bergantung kepada individu sekeliling. Dalam masa yang sama, mereka turut mempunyai masalah sewaktu berinteraksi atau berkomunikasi dengan rakan-rakan atau individu lain.Hal ini demikian kerana, tidak semua orang yang fasih atau mengetahui maksud penyampaian yang ingin disampaikan oleh kanak-kanak cacat pendengaran ini. Keadaan ini menyebabkan kanak-kanak bermasalah pendengaran ini kurang bergaul mesra serta tidak mempunyai keyakinan diri untuk berhadapan dengan individu yang mereka tidak kenali. Kurangnya pergaulan atau interaksi dengan orang luar menyebabkan kana-kanak ini tidak didedahkan atau tidak tahu dengan keadaan sebenar globalisasi yang berlaku menyebabkan mereka ketinggalan jauh dari dunia teknologi sebenar.

3.3 MASALAH PENGLIHATAN

Ciri-ciri kanak-kanak yang mempunyai kecacatan penglihatan dapat dilihat daripada beberapa aspek iaitu dari sudut rupa, tingkah laku dan aduan (Hewett udan Forness 1974). Kebiasannya kanak-kanak yang mengalami masalah penglihatan dapat dikesan sejak dari peringkat alam persekolahan lagi. Ciri-ciri rupa kanak-kanak yang mengalami masalah pendengaran adalah berbeza daripada kanak-kanak normal yang lain. Antara ciri-cirinya ialah kanak-kanak tersebut mempunyai mata yang sangat sensitif kepada cahaya, bahagian tepinya berwarna merah, bintik-bintik putih di tengah mata, kelopak mata pula bengkak dan mata yang sering berair atau juling (memutarkan mata apabila melihat). Tingkah laku kanak-kanak masalah penglihatan dapat dilihat dari sudut yang mana mereka sering menggosok dan mengerdip mata mereka secara berlebihan. Mereka juga turut sering menutup dan melindungi sebelah mata daripada terkena cahaya. Sewaktu diberikan tugasan, kanak-kanak yang mempunyai masalah penglihatan ini akan sedaya upaya mendekatkan objek pada mata. Mereka turut sering menangis dan memegang kepala serta kerap terjatuh atau melanggar sesuatu ketika berjalan.  Dalam sudut aduan pula, kanak-kanak masalah penglihatan ini akan sering bertindak agresif atau menyatakan ketidakpuashatian mereka terhadap sesuatu untuk mendapatkan perhatian. Ini dapat dilihat sebagai contoh, kanak-kanak akan mengadu sakit kepala, objek yang ditayangkan tidak jelas, pandangan mereka yang kabr serta turut mengadu melihat dua imej pada sesuatu (double vision).

4.0 RUMUSAN

Sebagai kesimpulan, Falsafah Pendidikan Khas di Malaysia adalah satu usaha berterusan untuk melahirkan insan yang berkemahiran, berhaluan, berupaya, beriman, berdikari, mampu merancang dan menguruskan diri (kehidupan) serta menyedari potensi diri sendiri sebagai seorang individu dan masyarakat yang seimmbang dan produktif selaras dengan Falsafah Pendidikan Nnegara. Bagi memenuhi keperluan dan kehendak Falsafah Pendidikan Khas, kurikulum yang dibina berlandaskan kepada 3 prinsip utama iaitu pendidikan menyeluruh dan bersepadu bertujuan memberi fokus kepada potensi individu meliputi aspek jasmani, emosi, rohani, intelek dan sosial. potensi ini hendaklah dipertingkatkan melalui penglibatan kumpulan pelbagai disiplin secara kolaboratif dan bersepadu. prinsip yang kedua ialah pembelajaran yang menggembirakan dan bermakna merujuk kepada proses pengajaran dan pembelajaran yang merangsang dan mengekalkan minat murid berkeperluan khas kepada pembelajaran. suasana pembelajaran yang kondusif perlu diberi penekanan agar murid dapat menguasai pengetahuan dan kemahiran yang boleh digunakan untuk keperluan diri dan masyarakat. ini dapat melahirkan murid yang berkeyakinan dan berfikiran terbuka. manakala prinsip yang ketiga adalah pendidikan sepanjang hayat iaitu merupakan pemerolehan ilmu pengetahuan dan kemahiran di alam persekolahan yang dapat menjana ilmu secara berterusan untuk digunakan dalam kehidupan seharian.

prinsip diatas perlu dilaksanakan melalui proses yang melibatkan tiga aspek iaitu bidang pembelajaran, pendekatan pengajaran dan pembelajaran, dan penilaian yang berteraaskan kepada keperluan individu. untuk menentukan keperluan setiap individu, penilaian awal perlu dijalankan.

kesimpulannya, pendidikan khas adalah merupakan satu bentuk pendidikan khusus yang diwujudkan untuk murid-murid berkeperluan khas seperti masalah penglihatan, masalah pendengaran dan masalah pembelajaran. kanak-kanak ini memang dilahirkan dengan pelbagai kecacatan tetapi pelbagai bakat dan kemahiran tersembunyi dalam diri mereka. potensi diri mereka ini harus dikembangkan supaya mereka dapat berdikari dan menguruskan kehidupan mereka tanpa bantuan orang lain. hanya pendidikan dan pengalaman sahaja yang akan dapat membentuk murid-murid khas yang memiliki bakat dan kemahiran yang tinggi.

5.0  RUJUKAN

1. Marina Masdar . Kanak-kanak berkeperluan khas.

2. Akta Pendidikan 1996/ (Akta 550) . (1997). Dimuat turun pada 13 November 2009, 11.34 pm. daripada http://414326-Akta-Pendidikan-1996 1 pdf

3. Learner J. 2003. Learning Disabilities theorist, diagnosis and teaching strategies. Boston Houghton Mifflin Company